روزها میگذرد
و چه بی رحمانه ساعت ها بی تو بودن را برایم یادآوری میکند
مهربانم
کاش بودی تا زندگی بدبختی را برایم به اینصورت معنی نمیکرد
من فقیر توام فقیر داشتنت
خنده های تو صدای تو مهر تو همه وجودت ثروت زندگی ام بود
اکنون که تو را ندارم
به بزرگ ترین فقر دچارم
در دلم آتشی شعله ور است که خاموشی ندارد
از دریچه نگاه من تو کشف نشده ای بودی
که خودم دلت را کشف کردم
و بعد از روزنه های مهربانی هایت به عشقی رسیدم
که ناخوداگاه گوش به فرمان تو میشدم
اما جان دلم
این انصاف نبود مرا ترک کردی
و مجبورم کردی به جدایی
مرا تنها گذاشتی بین آدم هایی که هیچ کدام تو نمی شوند و تو نیستند
و من از این زندگی بی تو میترسم
زندگی منبع
درباره این سایت