سکوت شبانه هایم همیشه عبور قصه ی تو را تکرار می کند .
مهدیم: اینجا من هنوز اسیر خیال توام . مرا به اعتبار کدام سپیده به ابتدای شب رها کردی ؟
به امید کدام بهار مرا به ویرانی پاییز سپردی ؟؟؟؟
کلافه کرده ای مرا
چرا همیشه لبخندت
از نوشته های من قشنگ تر است؟
درباره این سایت